İşte oldu!
Artık gidiyorsun..
Daha elinde kücücük bebelerle küçücüklüğünü yaşarken başlamamış mıydın hayaller kurmaya?
Evcilik oyununun ana karakteri değil miydin?
Gitmek üzere doğduğunu anladığında, başka biriyle yaşamaya alıştırılmadın mı?
Doğduğun evinin kalacağın ev olmadığı ne açıktı oysaki!
Oynadığın evcilik oyununun ana karakteri!
Şimdi ağlaman, yerinde mi?
Evlilik, başındaki duvak kadar gerçek..
Birlikteliğini, birilerinden ayrılarak yaşayacaksın ve ağlarken bıraktığın iz, çocuğuna miras kalacak.
Ağla! Ve çocuğunu ağlayacağı bir geleceğin izinden mahrum bırak!
Ağla! Ama giderken yanına AŞK’ı almayı hiçç ihmal etme güzel gelin.
Gülebilmen dileğiyle, hayata...
Gülebilmen önemli çünelinde, belki şimdi hayatta olmayanın bir fotoğrafı, belki de bir anı geçmişten kalan...
ve bir gerçek...saatler gitme vaktini çalıyor...
ağlamaksa yapılacak tek şey...ki, kurgusal itelenmelirin tenhalığına teşne bu hayatta..