Senden sonra
satranç tahtasında
piyon kadar
çaresizdi ayaklarım
prensim düşmüştü
şah mattı yalnızlığım.


Senden sonra
saatimin akrepi
kendini soktu
öldü zaman

Senden sonra
sana olan, sana hissedilen, sana gelinen
sana özlem, sana istek
hepsi bana geldi dün gece...
oturdular bir köşede sessizce
bendim bir konuşan
sana ait gözlerle...

Senden sonra
ters yüz ettim yalnızlığı
tekrar giydim
sırtıma

Senden sonra
karanlik bir yalnizlik var simdi.

koskoca bir sehir mi agliyor yalnizligima?
yoksa bu yagan yagmur mu?

sen misin bana kosan su kalabalikta?
yoksa tanimadigin insanlar mi bana carpan?

umut etmek, yeniden ozlemek, aci cekmek
acilan yaranin kabuk tutmasini beklemek..

ve kanatmak yeniden..
yeniden acmak yarayi, desmek!

koskoca bir sehir mi agliyor yalnizligima?
yoksa kanayan yaramda mi boguluyorum?
bilemiyorum...

sanirim,
senden sonra
karanlik yalnizligimda sessizce oluyorum...